Η μεγαλύτερη αθλητική τραγωδία του τόπου μας,πραγματοποιήθηκε δυστυχώς σαν σήμερα πριν από 33 χρόνια.
Στον αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκης, χάσανε την ζωή τους 21 παιδιά,προσπαθώντας να βγούνε από το γήπεδο για να γιορτάσουν την μεγάλη νίκη της ομάδας τους ενάντια στους ''κιτρινόμαυρους''.Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια παρασύροντας και άλλους μαζί του, και το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Οι υπεύθυνοι(ανεύθυνοι) δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν δεν γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους,ποδοπατώντας τους μπροστινούς.Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν χάρηκαν καθόλου τον αγωνιστικό θρίαμβο της ομάδας τους,αντιθέτως,έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό τους εκείνη η θλιβερή μέρα που βάφτηκε με αίμα και καλύφθηκε από την σκιά του θανάτου.Μετά από τόσα χρόνια,και τόσα δεινά στα ελληνικά γήπεδα ίσως ήρθε τελικά η ώρα να σταματήσουν να κοντράρονται τόσο έντονα οι σύνδεσμοι των οπαδών μεταξύ τους;Το ποδόσφαιρο πρέπει να ενώνει τον κόσμο,γι'αυτό και στενοχωριέμαι όταν βλέπω πως πολλοί ''απολαμβάνουν'' τέτοιου είδους τραγωδίες(αναφέρομαι σε διάφορες οπαδικές ιστοσελίδες και σελίδες σε δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης).Όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την αξία τους,είτε πρόκειται για ολυμπιακούς,για παναθηναϊκούς,για αεκτζήδες,για παοκτζήδες,για αρειανούς και για φιλάθλους άλλων ομάδων.Πρέπει επιτέλους η πολιτεία να λάβει δρακόντια μέτρα και να χτυπήσει την βία του χουλιγκανισμού.Η κόντρα και η αντιπαλότητα μεταξύ των ομάδων είναι ωραία και δελεαστική,αλλά δεν πρέπει να φτάνει σε ακραία σημεία και να ξεπερνάει τα όρια της λογικής.
Εκείνο το ατυχές συμβάν,πρέπει να συγκινεί ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο και όχι μόνο τους φιλάθλους του Ολυμπιακού.
Ο 18χρονος Γιώργος Κανελλόπουλος ήταν το πρώτο από τα 21 θύματα της τραγωδίας της θύρας 7 που είχε αναγνωριστεί και η μητέρα του μετά από 33 ολόκληρα χρόνια ξέσπασε στον ''αέρα''.
Μιλώντας στον αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό SENTRA FM 103,3 η Πόπη Κανελλοπούλου χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει τα δάκρυα της και να κρύψει την έντονη θλίψη της μετά από τόσα χρόνια είπε:«Ζω 33 χρόνια με δηλητήριο και βάσανα,γιατί κάθε μέρα που περνάει σκέφτομαι το παιδί μου.Τώρα θα ήταν 50 χρονών,θα είχε κάνει οικογένεια,που είναι το παιδί μου;»
Στην συνέχεια ξέσπασε και πάλι λέγοντας χαρακτηριστικά:«Και όταν ακούω τους φιλάθλους να λένε για τους νεκρούς του ''Θρύλου'',αναρωτιέμαι δεν έχει βρεθεί ένας εισαγγελέας;ένας αστυνομικός;ένας διαιτητής;να σταματήσουν αυτά που λένε για τα παιδιά μας!Είναι ντροπή τους να λένε τέτοια!Εγώ τους αγαπάω όλους,είτε είναι Παναθηναϊκοί,είτε ΑΕΚ,είτε ΠΑΟΚ.Είναι φίλαθλοι,είναι παιδιά..με οικογένειες...με μανάδες.Γιατί αυτό να γίνεται στην Ελλάδα που είμαστε τόσο περήφανος λαός;γιατί ξεχάσαμε τα αισθήματα μας;»
Η πικραμένη μάνα ανέφερε επίσης πως ο γιος της,φίλαθλος του Ολυμπιακού,είχε πάει στο Καραϊσκάκης μαζί με άλλους δύο οπαδούς του Ολυμπιακού και δύο της ΑΕΚ(ανάμεσα τους και ο επίσης νεκρός Μάκης Αμίτσης-οπαδός του δικεφάλου).«Γιατί τότε πήγαιναν παρέα.Πείραζαν ο ένας τον άλλον αλλά ως εκεί».
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διδαχτούμε μερικά πράγματα μέσα από αυτές τις συγκλονιστικές μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων που κουβαλάν για πάντα έναν τεράστιο πόνο στην ψυχή τους,ας πάμε όλοι μαζί στα γήπεδα,ανεξάρτητα από την ομάδα μας.Δεν υπάρχει λόγος να πέφτουμε στον λάκκο του μίσους,που έχει ριζώσει στις ψυχές κάποιων ανθρώπων μόνο και μόνο για οπαδικές διαφορές.
Κώστας Πορφύρης
Στον αγώνα μεταξύ του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ στο γήπεδο Καραϊσκάκης, χάσανε την ζωή τους 21 παιδιά,προσπαθώντας να βγούνε από το γήπεδο για να γιορτάσουν την μεγάλη νίκη της ομάδας τους ενάντια στους ''κιτρινόμαυρους''.Κάποιος από τους προπορευόμενους γλίστρησε στα σκαλοπάτια παρασύροντας και άλλους μαζί του, και το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Οι υπεύθυνοι(ανεύθυνοι) δεν είχαν ανοίξει τις πόρτες και όσοι ακολουθούσαν δεν γνώριζαν τι συνέβαινε μπροστά τους,ποδοπατώντας τους μπροστινούς.Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού δεν χάρηκαν καθόλου τον αγωνιστικό θρίαμβο της ομάδας τους,αντιθέτως,έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό τους εκείνη η θλιβερή μέρα που βάφτηκε με αίμα και καλύφθηκε από την σκιά του θανάτου.Μετά από τόσα χρόνια,και τόσα δεινά στα ελληνικά γήπεδα ίσως ήρθε τελικά η ώρα να σταματήσουν να κοντράρονται τόσο έντονα οι σύνδεσμοι των οπαδών μεταξύ τους;Το ποδόσφαιρο πρέπει να ενώνει τον κόσμο,γι'αυτό και στενοχωριέμαι όταν βλέπω πως πολλοί ''απολαμβάνουν'' τέτοιου είδους τραγωδίες(αναφέρομαι σε διάφορες οπαδικές ιστοσελίδες και σελίδες σε δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης).Όλες οι ανθρώπινες ζωές έχουν την αξία τους,είτε πρόκειται για ολυμπιακούς,για παναθηναϊκούς,για αεκτζήδες,για παοκτζήδες,για αρειανούς και για φιλάθλους άλλων ομάδων.Πρέπει επιτέλους η πολιτεία να λάβει δρακόντια μέτρα και να χτυπήσει την βία του χουλιγκανισμού.Η κόντρα και η αντιπαλότητα μεταξύ των ομάδων είναι ωραία και δελεαστική,αλλά δεν πρέπει να φτάνει σε ακραία σημεία και να ξεπερνάει τα όρια της λογικής.
Εκείνο το ατυχές συμβάν,πρέπει να συγκινεί ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό κόσμο και όχι μόνο τους φιλάθλους του Ολυμπιακού.
Ο 18χρονος Γιώργος Κανελλόπουλος ήταν το πρώτο από τα 21 θύματα της τραγωδίας της θύρας 7 που είχε αναγνωριστεί και η μητέρα του μετά από 33 ολόκληρα χρόνια ξέσπασε στον ''αέρα''.
Μιλώντας στον αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό SENTRA FM 103,3 η Πόπη Κανελλοπούλου χωρίς να μπορέσει να συγκρατήσει τα δάκρυα της και να κρύψει την έντονη θλίψη της μετά από τόσα χρόνια είπε:«Ζω 33 χρόνια με δηλητήριο και βάσανα,γιατί κάθε μέρα που περνάει σκέφτομαι το παιδί μου.Τώρα θα ήταν 50 χρονών,θα είχε κάνει οικογένεια,που είναι το παιδί μου;»
Στην συνέχεια ξέσπασε και πάλι λέγοντας χαρακτηριστικά:«Και όταν ακούω τους φιλάθλους να λένε για τους νεκρούς του ''Θρύλου'',αναρωτιέμαι δεν έχει βρεθεί ένας εισαγγελέας;ένας αστυνομικός;ένας διαιτητής;να σταματήσουν αυτά που λένε για τα παιδιά μας!Είναι ντροπή τους να λένε τέτοια!Εγώ τους αγαπάω όλους,είτε είναι Παναθηναϊκοί,είτε ΑΕΚ,είτε ΠΑΟΚ.Είναι φίλαθλοι,είναι παιδιά..με οικογένειες...με μανάδες.Γιατί αυτό να γίνεται στην Ελλάδα που είμαστε τόσο περήφανος λαός;γιατί ξεχάσαμε τα αισθήματα μας;»
Η πικραμένη μάνα ανέφερε επίσης πως ο γιος της,φίλαθλος του Ολυμπιακού,είχε πάει στο Καραϊσκάκης μαζί με άλλους δύο οπαδούς του Ολυμπιακού και δύο της ΑΕΚ(ανάμεσα τους και ο επίσης νεκρός Μάκης Αμίτσης-οπαδός του δικεφάλου).«Γιατί τότε πήγαιναν παρέα.Πείραζαν ο ένας τον άλλον αλλά ως εκεί».
Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διδαχτούμε μερικά πράγματα μέσα από αυτές τις συγκλονιστικές μαρτυρίες αυτών των ανθρώπων που κουβαλάν για πάντα έναν τεράστιο πόνο στην ψυχή τους,ας πάμε όλοι μαζί στα γήπεδα,ανεξάρτητα από την ομάδα μας.Δεν υπάρχει λόγος να πέφτουμε στον λάκκο του μίσους,που έχει ριζώσει στις ψυχές κάποιων ανθρώπων μόνο και μόνο για οπαδικές διαφορές.
Κώστας Πορφύρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου