Εθνική Βραζιλίας...μια εθνική που πολλοί αγάπησαν και λάτρεψαν σαν δεύτερη τους ομάδα, ανά τον κόσμο. Μια ομάδα που επί χρόνια υπήρξε ταυτόσημη του εντυπωσιακού, θεαματικού, και επιθετικού ποδοσφαίρου και όχι άδικα. Ο φετινός αποκλεισμός όμως από τα προημιτελικά του Κόπα Αμέρικα ήρθε να ρίξει ακόμα πιο βαθιά το πρεστίζ της «σελεσάο». Μια κατρακύλα που είχε ξεκινήσει από το Μουντιάλ του 2014, όπου η κρίση επιβεβαιώθηκε όχι μόνο από τις «φτωχές» εμφανίσεις, αλλά είχε ως αποκορύφωμα το 1-7 από την Γερμανία.
Είναι φανερό ότι η σύγχρονη Βραζιλία ως ομάδα απέχει πολύ από το ταλέντο και την φαντασία της παλιάς Βραζιλίας που μεσουρανούσε μέχρι και το 2008 περίπου. Σε αυτό υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά ο βασικότερος όλων είναι ότι η ομάδα αυτή δείχνει να χάνει την σπίθα που είχε παλιότερα, και που αποτελούσε τον πυρήνα του βραζιλιάνικου ποδοσφαιρικού DNA.
Το σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι γεγονός πως έχει αλλάξει πολύ το στυλ του σύγχρονου ποδοσφαιριστή, και αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστη και την Βραζιλία, ως μια κατεξοχήν χώρα παραγωγής ποδοσφαιριστών. Πλέον η παλιά φαντασία, η ατομική ενέργεια, και οι θεαματικές ντρίμπλες, έδωσαν την θέση τους σε συστήματα τακτικής, βελτίωση φυσικής κατάστασης, και περισσότερο ομαδικό παιχνίδι με την αυστηρή έννοια του όρου.
Ο σύγχρονος ποδοσφαιριστής από καλός μπαλαδόρος, κατέληξε πρώτα να είναι καλός αθλητής, και κατά δεύτερον καλός χειριστής και βιρτουόζος της μπάλας. Λογικό ως ένα σημείο και ίσως και αναγκαίο. Και η Βραζιλία όντως απέκτησε μεγάλη αθλητικότητα, με τους παίκτες της να έχουν παραστάσεις μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων, και γενικώς προετοιμασία που πιθανώς οι παλιότεροι δεν είχαν.
Με άλλα λόγια ο επαγγελματισμός πλέον προχώρησε πολύ, και αυτό έχει δυστυχώς πολλές κακές συνέπειες. Η Βραζιλία δείχνει ότι πλέον έχει πολλούς «σκασμένους» παίκτες. Παίκτες οι οποίοι τα δίνουν όλα με τις ομάδες τους, βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους σε συλλογικό επίπεδο, αλλά στην εθνική όσο και να θέλουν δείχνουν ότι χάνονται κάπως. Η έλλειψη φαντασίας και ενός παίκτη που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του, όπως κάνανε τα μεγάλα αστέρια του παρελθόντος, φαίνεται να είναι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα «καναρίνια».
Σε αυτό συντελεί για μένα ένας βασικός παράγοντας. Η αλόγιστη σπατάλη μεγάλων χρηματικών ποσών από τις κορυφαίες ομάδες, έδωσε την δυνατότητα σε πολλούς Βραζιλιάνους σε πολύ μικρή ηλικία να χτυπήσουν μεγάλα συμβόλαια και θέσεις σε συλλόγους, και μάλιστα πολλοί από αυτούς το κατάφεραν με 1-2 καλές χρονιές. Φυσικά αυτό έχει και τα θετικά του. Σίγουρα πολλοί παίκτες γαλουχήθηκαν από νωρίς με κορυφαία συστήματα προπόνησης, και πιθανώς αυτό τους κατέστησε ατομικά πολύ καλύτερους από κάποιους παίκτες του παρελθόντος. Ταυτόχρονα όμως αυτή η ευκολία με την οποία απέκτησαν δόξα, φήμη και λεφτά, είναι ο βασικός λόγος που θεωρώ πως πολλοί από αυτούς επαναπαύτηκαν, και θεώρησαν πως με λίγη προσπάθεια και λόγω ονόματος εθνικής θα καταφέρουν να φέρουν επιτυχίες και με την εθνική τους.
Φαίνεται όμως πως η κατάσταση δεν είναι έτσι ακριβώς, και ήδη πολλές άλλες εθνικές ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να γονατίσουν την άλλοτε κραταιά «σελεσάο». Το πρεστίζ της ομάδας όσο πάει και χαντακώνεται, και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιος να διαχειριστεί την κατάσταση. Η επανάκαμψη βέβαια μπορεί να έρθει, εξαιτίας του τεράστιου δυναμικού της σε παίκτες και φυσικά σε ταλέντο, αλλά κάτι τέτοιο για να γίνει θέλει σαφώς έναν επαναπροσδιορισμού του ρόλου της εθνικής και των παικτών που θα αγωνίζονται εκεί.
Στο μεταξύ η όλη κατρακύλα έχει αρχίσει να επηρεάζει και οικονομικά την Βραζιλία, καθώς έρχονται πληροφορίες που θέλουν τον βασικό της χορηγό εδώ και χρόνια, την Nike, να επιθυμεί να σπάσει το συμβόλαιο της μια ώρα αρχύτερα. Το συμβόλαιο που έχει να λαμβάνει η «σελεσάο» αγγίζει τα 31 εκατομμύρια το χρόνο, και σίγουρα μια τέτοια έκβαση θα είναι μεγάλο πλήγμα τόσο οικονομικά όσο και ηθικά. Μην ξεχνάμε ότι ο βασικός λόγος που η μεγάλη αθλητική εταιρία θέλησε να συνδεθεί με την εθνική Βραζιλίας, ήταν ασφαλώς το εντυπωσιακό ποδόσφαιρο της, και η κυριαρχία της σε επίπεδο εθνικών ομάδων.
Είναι σίγουρο ότι η Βραζιλία οφείλει να βρει τον δρόμο της, και να ξαναγίνει η εθνική που αγάπησαν όχι μόνο οι Βραζιλιάνοι, αλλά και πολλοί φίλαθλοι σε όλο τον πλανήτη. Το χρωστάει πάνω από όλα στον ίδιο της τον εαυτό, και είναι κάτι που αποτελεί πάνω από όλα σεβασμό στις παλιότερες ομάδες που ανάγκασαν χιλιάδες κόσμου να τους χειροκροτήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου