Η αλήθεια είναι πως αυτό δεν είναι και τόσο κακό αν αναλογιστούμε ότι όλες αυτές οι διαμάχες περικλείουν το ουσιαστικό νόημα του αθλητισμού. Η αντιπαλότητα είναι ζωτικής σημασίας και ασφαλώς είναι αποδεκτή εφόσον γίνεται μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια του παιχνιδιού και μόνο. Παρόλα αυτά εδώ στην Ελλάδα μάλλον το έχουμε παρατραβήξει το όλο θέμα, σε σημείο που πλέον να μην μπορούμε να δούμε καθαρά το τι συμβαίνει πραγματικά με τις ομάδες μας, και απλά να μένουμε προσκολλημένοι στο «παλιό,καλό παρελθόν».
Καταρχάς πρέπει να καταλάβουμε από που πηγάζει αυτή η εξαντλητική πολλές φορές προσπάθεια μας να ανυψώσουμε την ομάδα μας τόσο στα δικά μας μάτια, όσο και στα μάτια κυρίως των αντιπάλων μας. Είναι γεγονός πως οι ομάδες ακόμα και με βάση τα σημερινά δεδομένα, δεν αντιμετωπίζονται ως εταιρίες από τους οπαδούς τους. Πρόκειται για εταιρικές οντότητες που κουβαλούν ένα πολύ σημαντικό συμβολικό φορτίο, το οποίο ως τέτοιο φορτίζει συναισθηματικά τον εκάστοτε υποστηρικτή, κάνοντας τον να «δεθεί» και να ταυτιστεί με την συγκεκριμένη ομάδα.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο οπαδός να θέλει όχι μόνο να διατηρήσει αυτό το δέσιμο με την ομάδα του, αλλά πάνω από όλα να το ενισχύσει και να το εξυψώσει. Κάπως έτσι φτάνουμε στο σημείο του να μην μπορούμε πραγματικά να διαπιστώσουμε πολλές φορές σε τι άσχημη φάση βρίσκεται πλέον η ομάδα μας, και αντίθετα να μένουμε προσκολλημένοι στον μύθο της βαριάς φανέλας, του ένδοξου παρελθόντος που κάποια στιγμή θα επιστρέψει (άγνωστο το πότε), και στο γεγονός πως η ομάδας μας, ως τεράστιος σύλλογος, διαθέτει κάποιους εσωτερικούς μηχανισμούς αυτοσυντήρησης που είναι θέμα χρόνου να ενεργοποιηθούν και να την φέρουν στην θέση που της αξίζει.
Η αλήθεια είναι πως τόσο το πρεστίζ όσο και η δυναμικότητα ενός συλλόγου είναι πράγματα ευμετάβλητα και όχι διαχρονικά. Μία ομάδα μπορεί κάποτε να υπήρξε ισχυρή και ανταγωνιστική αλλά πλέον για διάφορους λόγους να μην βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση τώρα. Τα δεδομένα στον επαγγελματικό αθλητισμό έχουν αλλάξει, και με το χρήμα να αποτελεί τον νούμερο ένα παράγοντα δόμησης της δυναμικής, δεν είναι καθόλου σίγουρο πως το όνομα μιας ομάδας μπορεί να την επαναφέρει στην κορυφή.
Τα παραδείγματα συλλόγων που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στην χειρότερη τους φάση είναι πολλά. Ομάδες που παλιά κανένας δεν φανταζόταν πως θα βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, πλέον είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Όσο κόσμο και να διαθέτουν, όσους τίτλους και να είχαν κατακτήσει, όσους παικταράδες και να είχαν αναδείξει, πλέον όλα αυτά αποτελούν παρελθόν, ένα παρελθόν που ανά τακτά διαστήματα ανασύρεται από το χρονοντούλαπο προκειμένου να θρέψει την δίψα των απογοητευμένων οπαδών.
Ασφαλώς και δεν παρακάμπτουμε το παρελθόν και την δυναμική που κάποτε ορισμένοι σύλλογοι διέθεταν. Ίσα ίσα αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα εφαλτήριο προκειμένου να πατήσουν πάνω σε αυτό ώστε να ξαναπάρουν τα πάνω τους. Εμείς απλά τονίζουμε το γεγονός πως το να πιστεύει κανείς πως η ομάδα του θα διατηρήσει διαχρονικά το πρεστίζ και την δυναμική που απέκτησε το παρελθόν, είναι κάτι που μόνο κακό θα προξενήσει τόσο στον σύλλογο όσο και στην ψυχολογία του ίδιου του οπαδού.
Αυτό είναι κάτι στο οποίο πατούν πολλές φορές οι διοικούντες των ομάδων προκειμένου να πουλήσουν παραμύθι και ελπίδα στους φιλάθλους των ομάδων, χωρίς πραγματικά να υποστηρίξουν με πράξεις την προσπάθεια ανύψωσης της δυναμικής του συλλόγου. Μια ομάδα είναι μεγάλη ΤΩΡΑ, μια ομάδα είναι πετυχημένη ΤΩΡΑ. Αυτό κανείς δεν εγγυάται πως θα συμβαίνει για πάντα ούτε πως εφόσον έγινε κάποιες φορές, ότι θα έχει και καθολική ισχύ και στο μέλλον. Τα πράγματα στον αθλητισμό αλλάξανε και οι ρομαντικές εποχές του παρελθόντος έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Οι σύλλογοι χρειάζονται νέα οράματα και όχι να αναπολούν τις ένδοξες παλιές μέρες. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα οι παράγοντες των ομάδων πολλές φορές αναφέρονται στο παρελθόν των ομάδων χωρίς ποτέ όμως να έχουν κάνει κάτι για να φέρουν ένα λαμπρό μέλλον στις ομάδες.
Το ζητούμενο είναι οι φίλαθλοι να κατανοήσουν πως το όποιο πρεστίζ έχει η ομάδα τους είναι κάτι το προσωρινό, κάτι το οποίο για να διατηρηθεί θέλει πολύ δουλειά, κόπο, και πάνω από όλα χρήμα. Φυσικά πρέπει πάντα να εμπνεόμαστε από το παρελθόν γιατί τότε είναι που το παρελθόν μπορεί να αποτελέσει ένα φάρο για το μέλλον. Αυτός είναι και ο λόγος της φωτογραφίας που έβαλα στο σημερινό άρθρο καθώς αξίζει πραγματικά να δώσουμε βάση στα συγκεκριμένα λόγια: «Πρώτα πρέπει να πιστέψουμε ότι είμαστε οι καλύτεροι και έπειτα να βεβαιωθούμε γι αυτό».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου