Αποτέλεσμα ή Θέαμα;

Η ερώτηση αυτή πολλές φορές τίθεται ανάμεσα στους ποδοσφαιρόφιλους, ειδικά εδώ στην Ελλάδα, αναφορικά με το τι προτιμάμε να βλέπουμε να παρουσιάζει η αγαπημένη μας ομάδα. Η προφανής απάντηση είναι ότι εφόσον ψάχνουμε πάντα το ιδανικό η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «Φυσικά προτιμάμε και τα δύο». Δεν νομίζω να υπάρχει έστω και ένας παθιασμένος φίλαθλος που να μην αναζητάει και τα δύο, ειδικά εφόσον αυτά θεωρεί πως μπορεί και πρέπει να τα προσφέρει η ομάδα που λατρεύει και εξυμνεί.

Παρόλα αυτά ας επιχειρήσουμε να το θέσουμε σε μια πιο φιλοσοφική βάση, και ας το βάλουμε στο εγκεφαλικό μας λαμπορατόρε, εξετάζοντας τα υπέρ και τα κατά των δύο αυτών απόψεων. Αποτέλεσμα λοιπόν, η ομαδάρα μας να μην καταλαβαίνει τίποτα. Νίκη ακόμα και με μισό μηδέν, άναρχο και πολλές φορές βαρετό ποδόσφαιρο, κλωτσιές, και άμετρη σκοπιμότητα. Δεν αντιλέγω ίσως αυτό ακόμα και εμάς τους πιο «φιλοθεάμονες», να μας έβαζε στην σκέψη να το υιοθετήσουμε σαν σκέψη, εφόσον αυτό βέβαια θα μας εξασφάλιζε κάποιο πολυπόθητο τρόπαιο και την αιώνια δόξα που το συνοδεύει. Παρόλα αυτά είμαστε λαός που μάλλον απέχουμε αρκετά από αυτήν την ψυχρή νοοτροπία. Ίσως πάλι, το επίπεδο του ποδοσφαίρου μας να μην μας επιτρέπει να σκεφτούμε ότι μπορούμε να αποκτήσουμε τόσο αποτελεσματικές ομάδες.

Βέβαια εγώ δεν μπορώ να σκεφτώ έστω και έναν που να θέλει να βιώσει μια οφθαλμική ναυτία, παρακολουθώντας αγώνες που τους διέπει η σκοπιμότητα και η προσήλωση στο αποτέλεσμα.Μην ξεχνάμε ότι το ποδόσφαιρο πέρα από άθλημα είναι παράλληλα και παιχνίδι, και ως παιχνίδι δεν γίνεται να ξεφύγει από το ψυχαγωγικό- διασκεδαστικό πλαίσιο.

Ερχόμαστε δηλαδή στον ρόλο του θεάματος. Και ποιος δεν γουστάρει να βλέπει θεαματική μπάλα; Όλοι μας είχαμε πάντα σαν πρότυπα τους φαντεζί και γκολτζήδες παίκτες, που η ικανότητα τους διέγειρε το φαντασιακό μας στο έπακρο. Εδώ που τα λέμε η μαγεία του να βλέπεις θεαματικές ενέργειες από τους αθλητές είναι κάτι το οποίο οι περισσότεροι όχι μόνο το ζητάμε, αλλά και δύσκολα μπορούμε να το θυσιάσουμε. Φυσικά η απόλυτη προσήλωση σε αυτό έχει και το τίμημα της. Πολλές φορές το θέαμα έχει την τάση να θυσιάζει την ουσία, και αυτό πολύ συχνά οδηγεί σε δυσκολοχώνευτες ήττες, σε γλυκόπικρες γεύσεις, και άλλα τέτοια τα οποία πονάνε πολύ περισσότερο όταν δεν συνοδεύονται από μια επιτυχία. Καλώς η κακώς τον δεύτερο δεν τον θυμάται ποτέ κανείς και αυτό είναι κάτι που μετράει στον αθλητισμό. Και μιας και είπαμε αθλητισμός, να τονίσουμε ότι και η ίδια η ετυμολογία της λέξης δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση, καθώς ο όρος «άθλος» από μόνος του είναι κάτι που απαιτεί κόπο και πολλές φορές και θυσίες.

Πάντως αν θέλετε την γνώμη μου, προσωπικά ίσως και να θυσίαζα κάτι από την ολική σκοπιμότητα, προκειμένου να κέρδιζα λίγο παραπάνω θέαμα, μιας και θεωρώ ότι τέτοιου είδους αθλήματα είναι πάνω από όλα για να ομορφαίνουν τα σαββατοκύριακα μας. Εν τέλει όμως αν υπάρχει κάποια απάντηση που θα μπορούσαμε να δώσουμε σε αυτό το δίλημμα είναι ουσιαστικά ότι σαν ποδοσφαιρόφιλοι θα πρέπει πάντα να απαιτούμε το καλύτερο και πάντα αυτό που προσεγγίζει και τις δύο εκφάνσεις του όλου ζητήματος. Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι όσοι εμπλέκονται με τον χώρο αμείβονται πολύ καλά , και άρα οφείλουν να μας δίνουν το καλύτερο δυνατόν από άποψη αθλητικού προϊόντος. Ας μάθουμε λοιπόν να ζητάμε.